Labrea - vervolg

De laatste dagen in Lábrea.

We kregen de gelegenheid om een nacht door te brengen bij mensen in het oerwoud aan de rand van de rivier. Die kans hebben we niet laten gaan en wat was dat geweldig! We bedoelen niet dat het geweldig was omdat er geen internet, wc of wasmachine was (!) Maar omdat het geweldige mensen waren, die gastvrij hun huis deelden en we helemaal deel waren van hun gezin. Gezin met 4 kinderen, vader heeft bananenbomen en zaait bonen en watermeloen en vist op de rivier. Het was tijd voor verhalen vertellen.... dus vertelde de vader hoe hij tot geloof was gekomen en zijn vrouw had leren kennen in Manaus. De hangmatten werden opgehangen en zo hadden we onze slaapplek. Heerlijk koel bij de rivier (eigenlijk koud...) en voorzichtig draaien in zo'n hangding anders lig je op de grond.

De volgende morgen om 05.00 uur stonden we klaar om mee te gaan vissen op de rivier. In het donker in een kano, later lopend langs de kant..... hier zaten toch geen krokodillen hé? Een groot net werd uitgezet en binnengehaald met verse vis. Sommige met hele scherpe tanden (baracuda) en andere met scherpe vinnen waar je voor op moest passen. Dat ging wel eens mis, dus Sem haalde z'n hand open. Prachtige, stille omgeving, wat prachtige plaatjes opleverde.

Zoon Leonardo nam afscheid want hij vertrok voor een maand met een groep om contact te maken met indianenstammen in het oerwoud. Een bijzondere jongeman met passie en missie voor mensen! We namen afscheid van het gezin, met een prachtige ervaring rijker, ontmoeting met bijzondere mensen die vol geloof leven en werken op een haast vergeten plek op de wereld.