Lábrea, Amazone

Vanuit Belo Horizonte was het een drie uur vliegen maar Porto Velho, de grote stad aan de rand van de Amazone. Daarna nog acht uur hobbelen, glijden en hotsend over de zandweg naar Lábrea. Onderweg was een huis waar mensen eten verkochten voor de busreizigers en er stond iets van een schuurtje als toilet.... toch maar ophouden en niet teveel drinken...

Het was bij aankomst maar een klein stukje naar het oude zendingsgebouw waar we zouden verblijven. Het was een prima tijd waarin we aankwamen, want er was volop acai en wat is dat lekker!

We hadden wat kadootjes meegenomen van Kom en Zie-ers die kinderen hadden geadopteerd, in de zin dat ze elke dag voor hen baden en contact onderhielden. Dus gingen we naar Cristina, Camila en Anderson. Wat een plezier was dat om kadootjes te mogen uitdelen. De moeder van Camila heeft behandeling voor kanker en we mochten met haar bidden en geld achter laten voor medicijnen. Anderson is echt een voetbalfanaat, dus dolblij met een echte leren bal. Behalve een mooi zilveren halsketting kregen Cristina en Camila ook een Bijbel en de gezinnen konden we verrassen met een groot voedselpakket, wat echt geen overbodige luxe was.

Met veel hulp uit Nederland, waaronder een collecte van Kom en Zie Rotterdam, was het mogelijk een nieuw zendingshuis te bouwen op het terrein van het semi-internaat. Hier gaan Socorro en Albelicio wonen en in juli komt een groep vrijwilligers uit Minas Gerais om de 1e verdieping te bouwen. Het is een prachtig gebouw geworden met veel mogelijkheden.

Samen met de leid(st)ers van het semi-internaat hebben we het nieuwe jaar in gebed opgedragen. Ze hebben één verlangen en dat is om een zegen te zijn voor de 298 kinderen en de families. Ook de kinderen bidden samen, voor elkaar, maar ook voor sponsors in Nederland.

Zondagavond was het tijd om te spreken in de Filadélfia kerk. Het is een kerk met veel trouwe mensen, maar ook waren er een aantal nieuwe gezinnen tot bekering gekomen. Mooi om te zien hoe het jonge echtpaar met passie leiding geeft aan de gemeente.

Ontmoeting met een oude bekende! We ontmoetten hem jaren geleden, ik denk dat de bouwgroep uit Kom en Zie hem nog kent. Hij werd Firme genoemd... dat betekent 'vast' in het geloof. Alleen was hij een lange periode de 'weg' kwijt en dronk hij veel en het zag er naar uit dat hij z'n gezin zou kwijtraken. Maar na veel jaren in ellende raakte hij betrokken in een motorongeluk en raakte een been kwijt. Nu op krukken was hij samen met z'n vrouw in de kerk. "Ik ben weer firme", vertelde hij. Het ongeluk had hem teruggebracht bij Jezus en in de gemeente. Hij was goed opgevangen in de kerk en vastbesloten op de goede weg te blijven, ook is het met één been...